Goeienavond beste lezer,

Toen mijn groottante stierf, overleed een week later ook mijn grootoom. Mijn papa overleed een week na zijn lievelingsbroer. U kunt zelf misschien ook wel een voorbeeld aanhalen. Misschien is het soms toeval, maar misschien is het dat soms ook niet, want het is wetenschappelijk onderzocht: je kan wel degelijk sterven aan een gebroken hart.

Soms is het nóg iets anders. In deze nieuwsbrief kan u het verhaal lezen van Pierre en Colette, twee oogartsen die zestig jaar lang een levenslustig koppel waren. Tot ze na een val en een moeilijke revalidatie moesten verhuizen naar een woonzorgcentrum. Daar vonden ze nooit meer hun draai. “Ze waren het eens dat hun leven voltooid was. En dan hebben ze zich stilletjes laten uitdoven”, vertelt hun zoon. Eerst overleed Pierre, vredig in zijn slaap. Tien dagen later volgde Colette, ook in haar slaap. Ik kon het niet lezen zonder tranen in mijn ogen te krijgen. Kan je leven voltooid zijn zoals een deelwoord? En kan je geest dan stilletjes naar buiten sluipen om je kaars uit te blazen?